Anke en Marjan
Het is inderdaad alweer een paar weken geleden dat wij in Otranto waren, waar blijft de tijd. We hebben daar een heerlijk verblijf gehad met natuurlijk als hoofddoel “imparare l’italiano”.
Het was een genoegen om langs de prachtige kust te wandelen naar Porta d’Oriente. Zoals in de brochure vermeld is het een kleine school bestaande uit slechts twee leslokalen en twee leraressen.
Wat ons enigszins verbaasde was dat wij zonder intake-gesprek, test of iets dergelijks werden ingedeeld. De eerste dag kregen wij wel een test om thuis te maken, maar daar werd verder niet op teruggekomen.
Al snel bleek dat het niveau van de groep (in totaal 5 cursisten) nogal verschilde en dat Marjan en ik een wat hoger niveau hadden. Na twee dagen hebben wij er met de lerares over gesproken, zij had dit inmiddels ook geconstateerd.
Uiteindelijk werd besloten dat wij de resterende dagen van die week samen les zouden krijgen, een uur per dag minder en op een tijdstip dat ons eigenlijk niet zo goed schikte, de andere leerlingen bleken niet bereid hier in enige concessie te doen.
Wel misten wij het contact met medecursisten, je bent dan immers gedwongen om met elkaar Italiaans te spreken. De tweede week was de groep meer op gelijk niveau.
Over de kwaliteit van de lessen valt niets aan te merken, zowel aan grammatica, spreekvaardigheid, cultuur e.d. werd aandacht besteed. Over een kookcursus hebben wij niets gehoord en aan de bustocht langs allerlei bezienswaardigheden hebben wij niet deelgenomen. Wel heeft Barbara zelf een tocht van een halve dag langs de kust georganiseerd, dit was een leuk en heel interessant evenement.
Concluderend kunnen we zeggen dat het een fijne en leerzame tijd was, met als kers op de taart nog een paar dagen in Locorotondo, waar we in een authentieke Trulli hebben gelogeerd.
