Ik heb een erg leuke week gehad in Portico. Ik vond het wel jammer dat ik de enige beginner was, maar het voordeel daarvan was dat ik vijf ochtenden privéles heb gehad. Intensief, maar ook heel goed natuurlijk.
Het dolce vita-programma was erg leuk, de andere studenten waren aardig en de mensen en het eten van Al Vecchio Convento waren geweldig.
Zeker voor herhaling vatbaar dus!
Grazie mille 🙂
Begin september 2020 heb ik een standaardcursus Italiaans gevolgd bij Academy Olmo.
Ik was er de enige studente en heb dus een week privéles gekregen van een uitstekende leerkracht. We hebben ons eerst verdiept in de concordanza dei tempi, maar ze heeft mij vooral heel veel laten praten en we hebben samen enkele boeiende, soms grappige, teksten allerhande gelezen en besproken. Alles op mijn maat en het was een unieke en zeer aangename ervaring. De week was eigenlijk te kort. Een diploma-uitreiking met een glaasje hoorde erbij en werd niet over het hoofd gezien.
De borgo zelf is prachtig! Je voelt je er vrij snel een lid van de gemeenschap. De ontvangst door Ulla, die de cursussen leidt, en Marisa, die samen met enkele familieleden het hotel en het restaurant uitbaat, was heel hartelijk!
Het hotel zelf is een authentiek Palazzo en het straalt klasse uit. Voldoende aandacht voor de Covid-maatregelen ook. Het restaurant zelf verdient volgens mij echt wel een ster! Kok Matteo, een van de zonen, is erg creatief bezig met originele recepten en pure ingrediënten. We werden verwend …
Mijn man heeft trouwens een kookcursus gevolgd bij hem.
Om te besluiten: een supercursus in een uniek kader met geweldige mensen!
De weg naar Portico di Romagna is prachtig: bloeiende (en geurende) acacia en vlier, paarse christusdoorn tussendoor, heuvellandschap met wijngaarden, weiden en boompartijen. Het dorp is zoals je een Italiaans dorp voorstelt.
Ik logeer in Al Vecchio Convento, een prachtig oud gebouw met alle comfort die je kan bedenken.
De ontvangst is allerhartelijkst, meteen ben je in Italië, want Italiaans is vanaf heden de voertaal (met indien nodig uitleg in Engels). De cursisten krijgen een test en daarna wordt de bijzonder smakelijke avondmaaltijd gezamenlijk genuttigd.
Maandag om 9 uur gaan we naar de les die wordt gegeven in de voormalige kosterij, naast de kerk.
We worden ingedeeld op niveau en ik ben met 4 andere vrouwen in dezelfde groep. De les begint met vaart: Clara stelt zich voor en om beurten de cursisten ook, waarbij we elkaar vragen stellen. Tja, dat praten is voor mij de reden om deze cursus te doen, dus best pittig.
Het is een ontspannen (veel humor) én inspannende ochtend en we krijgen huiswerk mee. Dan gaat ieder z’n/haar eigen gang tot het middagprogramma: tour door Portico.
Alle cursisten zijn en blijven bijzonder enthousiast over Clara. Ze heeft geïnventariseerd wie wat wil leren deze cursus. Ook weet zij goed in te spelen op vragen en ‘fouten’ door vele voorbeelden te geven, zodat/totdat het ons duidelijk is. Door de vele voorbeelden krijgen we ook inzicht in het leven van een werkende Italiaanse vrouw en andere Italiaanse bijzonderheden/ culturele achtergrond. Er worden teksten uitgedeeld en individueel of samen oefeningen gedaan.
Het gevarieerde middagprogramma (ook interessant, want in Italiaans) is soms uitgebreid, waardoor het huiswerk wel eens in het gedrang komt. Tijdens de pauze en het avondeten (Al Vecchio Convento kan ik zéér aanbevelen!) proberen de cursisten zoveel mogelijk Italiaans te spreken. Er is een goede onderlinge sfeer.
Concluderend kan ik stellen dat het volgen van deze cursus mij meer oplevert dan een winter elke week les. Ik ga kijken wanneer ik weer kan komen!
Mijn Italiaanse avontuur in Portico alla Romagna.
In Nederland regent het als ik vertrek, maar in Bologna aangekomen staat de thermometer op 29 graden. Uiteindelijk arriveer ik in Portico bij de Albergo “Al Vecchio Convento”. Ik word allervriendelijkst door Marisa, de “mama”, in Italiaans ontvangen. Of ik iets wil drinken…en ik bestel als doorgewinterde” Italiaan” un cafe…..was ik ook wel aan toe!
Ze vertelt dat ik in een appartement verderop zit en gaat me voor. Ik volg haar met de auto, piano, piano (zoals zij instrueert) want de straat is maar net iets breder dan de auto. Er is godzijdank wel een plek om te keren. De straat staat ook nog vol met mooie planten en bloemenbakken, dus dat is een extra hindernis.
Het appartement is binnen ruim en modern, ondanks dat het in een heel oud pand is. Ik heb een terras met ligstoelen en kijk uit over de rivier en de oude brug. Rondom liggen de bergen. Het is een drukte van belang op de brug; lokalen en toeristen passeren. Er zitten wat kinderen te vissen. Als ik al dit moois op de foto probeer te krijgen hoor ik ineens mijn naam roepen; dit blijkt Ulla van de talenopleiding te zijn. Ze vertelt me dat er die avond om 7 uur een test gepland staat om te zien wat het niveau van de leerlingen is. Daarna is er diner.
Afijn, is de vraag ‘waar eten we vanavond’ ook weer beantwoord. Ik loop rond 18.45 naar het hotel en ontmoet daar een Nederlandse (Yvonne), een Zweedse (Elna), een Française (Daniele), een Amerikaan (David) en een Zwitserse (Beatrice). De UN zoals David het noemt. Na de test en uitleg over het programma voor de week hebben naast een prima diner een hele geanimeerde avond. Dat belooft wat voor de rest van de weken!
Maandagochtend, nadat ik nog wat boodschappen heb gedaan, verzamelen we om 08.45 bij de Albergo en klimmen de heuvel op naar onze school. We zijn met 4 dames en worden later aangevuld door een echtpaar uit Maastricht. We worden opgedeeld in 3 groepen en samen met Ine krijg ik insegnante Catarina. Na een moeizaam begin loopt ‘t later wat beter, maar het is behoorlijk vermoeiend en we zijn blij als het 1 uur is. De school is een mooi oud gebouw en in de lounge staat koffie en biscotti klaar voor ieder die dat wil. De koffie houdt je wel op de been, deze is behoorlijk sterk!
Met zijn allen lopen we naar de Albergo voor de lunch. De Albergo is ook de enige plek in het dorp waar wifi is, dus snel even mail checken!
De middag verdoe ik met een beetje slapen, beetje wandelen en lezen. Om 5 uur worden we verwacht in de keuken bij Massimo voor de kookcursus. Het blijkt dat we met 8 personen, Massimo en Gianni het menu voor de avond voor de hotelgasten gaan maken. Na een eerste uitleg in Italiaans en Engels mogen we beginnen met de voorbereidingen. Snijden, kloppen, hakken, roosteren enz. De keuken is klein en warm. Het menu is Zuppa zucchini, gnocchi con verdure, cinghiale con pomodori ripieni e mousse cocombre con cioccolato.
Wonder boven wonder komt het allemaal op tijd klaar en rond 8 uur zit het restaurant zowaar vol. En het smaakt ook nog!
Dinsdag heb ik een 1-op-1 les en Catarina gaat meteen van jetje, ik word doorgezaagd over pronomi tot ik er helemaal horendol van word. Van 9 tot 13 uur privéles is moordend! Ik krijg huiswerk mee en ze belooft me dat we er volgende week pas op terug komen.
Om 15.00 staat het busje van de Albergo klaar om ons naar de wijnproeverij te brengen. Dit is in de buurt van Forli en zo’n 30 minuten rijden. De wijngaard ligt prachtig op een heuvel en kijkt uit over de omliggende heuvels met wijnranken. Prachtig. We worden allervriendelijkst ontvangen door de eigenaresse en een paar enorme Deense honden (wel heel lief). Ze vertelt in bijna foutloos Engels (Engelse nanny in huis gehad) over de wijngaard, de Sangiovese druif, het productieproces. We mogen in de wijnkelders kijken en hierna volgt op het erf een proeverij van 3 van hun Drei Dona wijnen samen met vleeswaren (mortadella, parmaham, salami en parmigiano). Terug in Portico loop ik even naar de farmacia waar een alleraardigste oude meneer mij aan Autan en een soort Azaron verkoopt, ik ben inmiddels lek geprikt. Hij doet er ook nog wat proefmonsters bij…heel schattig!
Deze avond krijgen we weer een heerlijk diner met wederom 4 gangen. Ik moet wel een beetje opletten, want op deze manier vliegen de kilo’s er aan!
Woensdagochtend is het weer stralend weer. Na mijn gewoonlijke opstaan, ontbijten op terras, telefoontje naar huis en de oefeningen start de klas vandaag godzijdank met Ine erbij. Heb ik even lucht tussendoor. Ulla komt melden dat Matteo vanmiddag gaat wandelen naar de waterval, of we meewillen. Koken kunnen we ook later in de week doen. Ik vraag nog of het een moeilijke tocht is….nee hoor, bijna helemaal vlak. Als een Italiaan dit zegt moeten de alarmbellen gaan rinkelen! Want vlak is het helemaal niet. Wel erg mooi. Het blijkt 5,2 km heen te zijn en ook weer terug. Ik red het tot de waterval en weer terug. Even afwachten hoe mijn spieren het morgen doen!
Vanavond is er een festa in het hotel met live muziek, dansen en een buffet. Elna waarschuwt ons voor de ballerino van het dorp, Mario. Een oudere man die met alle vrouwen wil dansen. Daar pas ik ff voor en later blijkt deze meneer de dames in een soort houtgreep tegen zich aan te drukken…..ik bedoel maar. Het feest is in de tuin en Marisa komt met plaids tegen de kou. Het is een heldere avond en best fris. Dat is voor ‘t eerst deze week! Het wordt een gezellige avond met wijn, lekker eten en een limoncello na.
Donderdagochtend ontbijt ik voor het eerst binnen, het is wat bewolkt en ziet er fris uit.
De les gaat vandaag veel beter als gisteren (vind ik zelf).
We besluiten na de les binnen te lunchen ipv op het terras, het is een beetje fris. Als ik later bij mijn huisje kom ligt het terras in de zon en ik ga lekker op het ligbed liggen lezen. Om 5 uur geeft Massimo een proeverij aan de gasten van het hotel, en inmiddels heeft zich een groep Zweedse tandartsen zich ingecheckt. De proeverij is van lokale producten, waaronder wijn, aceto balsamico, olio, salami en kaas, etc. Geen keukendienst vandaag en dat is maar goed ook; zo’n proeverij hakt er wel in.
Vrijdagochtend pak ik vast mijn koffer voor ‘t weekend in Firenze en ruim wat op in het appartement. Het weer is weer stralend en stuk warmer als donderdag. De les verloopt ook weer beter en om 12.30 komt Ulla met Prosecco om de week af te sluiten. Diegenen die vertrekken krijgen een certificaat mee en we lunchen nog een laatste keer met zijn allen en nemen afscheid.
Ik vertrek naar Firenze en de rest naar Faenza om te shoppen.
Het weekend in Firenze was fantastisch leuk. We hebben veel gezien, heerlijk gegeten. Veel te snel is het weer om en moet ik maandagochtend weer terug naar Portico.
Om 8.15 uur parkeer ik de auto op de parkeerplaats in Portico en loop naar mijn huisje voor ontbijt en even opfrissen. Ik voel me hier toch veel meer op mijn gemak dan in de stad.
Ik voel me inmiddels wel heel brak en de opgekomen verkoudheid helpt ook niet mee. Ik heb deze week alleen les, dus dat is aanpoten. Catarina begint meteen met de passato prossimo, imperfetto en trapassato prossimo. Ik bedoel maar!
Matteo komt even vragen of ik mee wil truffels zoeken deze middag en dat lijkt me fantastisch! Beetje frisse lucht is ook wel goed voor mijn brakheid…
We vertrekken om 3 uur in de bus met achterin een box met twee hele rustige honden. Na een kort ritje laat Matteo de bus langs de weg staan en laat de honden eruit. Het is een speciaal soort honden die een beetje weg hebben van een Labradoedel (truffelhonden). Ze zijn erg lief. In het bos bij eikenbomen worden ze los gelaten en na een plasje beginnen ze fanatiek rond te snuffelen. Zodra Rex (een van de honden) een truffel ruikt begint hij als een idioot te graven en moet Matteo er snel bij zijn anders is de truffel kapot of eet hij ‘m op. Rex krijgt een hondensnoepje als beloning en we gaan weer verder. Otto is de jongere hond en is nog niet zo ervaren als Rex, maar het is wel een schatje. De volgende truffel die Rex vind is een witte. Het seizoen voor de witte truffels is nog niet begonnen (start op 20/9) en het is maar een kleintje. Maar beide truffels ruiken heel goed.
Bij de groep is een Nederlander aangesloten die biologieleraar is geweest, dus we krijgen ook van hem heel veel info over planten en bloemen. Hij is nu imker en vertelt gepassioneerd over bijen. De anderen besluiten terug te lopen naar het dorp maar omdat ik me nog steeds gammel voel rij ik met Matteo en Emma mee in de bus.
Dinsdag na de les is er een excursie gepland naar Cesena, waar een hele oude bibliotheek is die je kunt bezichtigen. Het is een rit van een uur en gelukkig gaan we met Giannpi’s Alfa i.p.v. met de bus. Dit is een stuk comfortabeler! Cesena is een stadje wat totaal niet toeristisch is, maar heel prettig, schoon is en leuke winkels heeft. We krijgen in de bibliotheek een aardige gids die helaas weinig Engels spreekt. We proberen te volgen en Giampi vertaalt naar ‘t Engels. Het is een ongelofelijke collectie handgeschreven en herdrukte boeken en de gids verteld er heel gepassioneerd over. Na 1,5 uur lopen we weer naar buiten en Susan trakteert op een heerlijk ijsje. Dit was echt de moeite waard, al waren we daar in eerste instantie niet zeker van.
Na het diner ga ik nog even naar de zitkamer om mijn email te checken te doen en daar zitten een paar locals een voetbalwedstrijd te kijken op de grote tv….met de nodige passie. Ik ga maar gauw slapen!
Woensdag is wederom een dag met ‘s ochtends les, aansluitend lunch en vervolgens besluiten we met zijn drieën een wandelingetje te gaan maken langs de rivier tot aan de waterval (aquacheta). Hier is ook het zwembad, wat eigenlijke een soort natuurlijke poel is. Het water is ijskoud en er zijn ook geen zwemmers. Het weer is overdag heerlijk warm, maar het koelt s avonds behoorlijk af. Catharina zegt dat het 5 graden scheelt met Forli wat een stuk lager in de heuvels ligt. Na de wandeling rij ik nog naar Rocca voor een paar boodschappen. We worden om 5 uur in de keuken verwacht voor de voorbereidingen voor het festa. Dit maal is Massimo nergens te bekennen en we starten met Gianni met pesto en lasagna bladeren maken. Er ligt een enorme zalm en een paar octopussen en sepias te wachten. Wat een griezels. Massimo is inmiddels gearriveerd en vertelt dat hij een ijsmachine heeft gekregen. Hij is helemaal enthousiast. We maken 3 schalen met lasagna, twee pesto en een ragu. Daarna een zeevruchten salade, waarbij ik het snijden van de octopus graag aan Yvonne overgeef. Massimo geeft me een schaal met melanzane (aubergine) om klaar te maken. Hij lijkt blij te zijn met mijn snij tempo en ik krijg dan ook veel te snijden. Ik moet een enorme pot bechamelsaus maken en Gianni zegt me gewoon de roux bij de warme melk te doen en goed te roeren. Wonder boven wonder en met heel stevig roeren krijg ik geen klontjes! De zalm wordt door Gianni ontdaan van alles (vinnen en zo) en hij haalt op een ingenieuze manier de hele graat eruit en vouwt de zalm open, dit gaat op een schaal, wordt bedekt met Hollandaise saus en gaat de oven in. We krijgen een fles witte wijn mee om op het terras even op te drinken. Die gaat er wel in! Om 8 uur begint het festa en de wijn knalt naar beneden… Deze avond zijn we met een grote groep, de Zweedse tandartsen(14), de Amerikanen(12), drie Deense motorrijders, de locals, waaronder Mario en wij drieën. Het feest is in de kelder en de muziek is in eerste instantie Massimo op gitaar en een Duitse vriend van de familie op accordeon. Mario heeft een vriend meegenomen genaamd Archimede en deze zingt er de sfeer in! Daarna neemt Andrea het over met de discotheek en er word flink gedanst!
Ik ga om 11 uur naar mijn appartement.
Donderdagochtend gaat het wat minder in de les (wat me niet vreemd voorkomt). We zijn inmiddels bij de condizionale aangekomen. Ik besluit deze middag maar een beetje rustig aan te doen en we hebben alleen nog om 16.30 een rondleiding door het dorp door Ulla. Dit is erg leuk en het dorp heeft een heel uitgebreide historie waar Ulla in ‘t Italiaans over vertelt. Terug in het appartement besluit ik vast een begin te maken met het pakken van mijn koffer. ‘s Avonds weer lekker gegeten. Er word door Massimo een enorme fles prosecco opengetrokken en iedereen krijgt een glas. Ik had besloten niet meer te drinken maar ja…. Ik raak nog aan de praat met een van de Amerikanen. Er staat California op mijn vest en omdat zij allemaal daar vandaan komen vraagt hij zich af of ik daar ook vandaan kom. Ik vertel dat ik Nederlands ben maar dat het vest inderdaad uit de US komt. We hebben een leuk praatje en om 11 uur vertrek ik naar mijn bed.
Vrijdagochtend, mijn laatste dag, word ik een stuk prettiger wakker. Ik ontbijt vandaag in de Albergo omdat mijn koelkast leeg is en Yvonne en Susan hele fantastische verhalen over het uitgebreide ontbijtbuffet hebben. Vandaag vertrekt Susan en we zwaaien haar samen uit. Wat een bijzonder mens; 78 jaar en still going strong. Vandaag nog een les en certificaat uitreiking voor mij en Yvonne. Catarina drukt de imperativo er deze ochtend nog even door! Ik ben helemaal gaar als we om 12.45 stoppen. Onder het genot van een prosecco krijgen Yvonne en ik ons certificaat. Afscheid nemen van de insegnantes Monica en Catharina en we vertrekken weer voor de lunch. Zoals elke dag melden we ons bij Gianni voor of een pasta of een salade. Ik stel voor om na de lunch naar Castrocaro te rijden voor mij voor een laatste gelato en Yvonne wil wel graag nog het hotel van Mussolini zien. We vertrekken in mijn auto voor de rit van ongeveer 20 minuten. Het is een levendig stadje en we rijden eerst nog door naar de Terme. Hier staat een groot vestingwerk wat gerestaureerd is maar waar wij geen ingang kunnen vinden! Dan maar terug naar Castrocaro centrum en daar lopen we naar het hotel. Het is een compleet in stijl gehouden prachtig interieur wat rond de jaren 30 is gebouwd. Van buiten is het strak en binnen is het prachtig. We lopen door de lange gangen en zien in stijl ingerichte ontvangst ruimtes, de foyer, de tuin. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe alles nog in goed staat is. Meestal niet het sterkste punt van Italianen. Daarna kiezen we de gelateria met de meeste oude mannetjes…een teken dat het een goede locatie is. Er zitten een aantal een kaartspel te spelen en we genieten van het schouwspel. De ijsjes zijn heerlijk en natuurlijk komt de helft ervan op mijn kleren terecht. Ik heb, geloof ik, geen stuk kleding meer wat niet bevlekt is. Om maar niet te spreken van mijn keukenschort. Daar kun je wel soep van koken. Als we om 17 uur verzamelen in de kelder voor de pasta sessie draag ik ‘m maar binnenste buiten. We maken een grote lap pasta waarvan de ene helft ravioli con spinaci e ricotta/parmesan wordt en de andere helft tagliatelle. Na het werk wederom prosecco en het inmiddels bekende lied: un brindisini perche no?
Ik ga me nog even omkleden voor het eten want ik plak. Ik heb na de lunch alvast alles afgerekend en heb ook mijn bestelde olie en chococake van Ulla gekregen. We hebben samen even alles doorgenomen want 2 weken is heel veel eten en drinken en maar wat zij heeft klopt ook met wat ik heb staan. Ik heb 10 dagen gegeten en gedronken voor 300 euro, che sorpresa!
Het diner is wederom heerlijk, salade caprese, pasta, wildzwijn met doperwtjes en pannacotta met granaatappelsaus en als afsluiter een mini concert door Massimo en Duitse vriend, gevolgd door vin santo met cantuccini. Afgevuld neem ik afscheid van Yvonne en ga naar bed. Morgen wil ik rond 8 uur vertrekken.
Ik slaap lekker, sta op en maak thee en pak alles in. Ik besluit maar met de twee koffers de heuvel op te klimmen i.p.v. mijn auto te halen. Na de zware tocht naar boven laad ik alles in en rij langs de Albergo om afscheid de nemen van Marisa en Ulla en de sleutel in te leveren. Marisa is bij het ontbijt en ik krijg een dikke knuffel van haar. Ulla is in het kantoor en ook zij geeft me een flinke omhelzing. Ik word er toch een beetje geëmotioneerd van, wat eigenlijk niets voor mij is. De rest van de familie zie ik niet (Matteo is waarschijnlijk truffels zoeken want het seizoen voor witte truffels is gisteren gestart).
